KITAB PARARATON (10)
Samangka Raden Wijaya adhum lancingan giringsing, ring kawulan ira sawiji sowang. Ahyun sira angamuka, kang dhinuman, Sira Sora, Sira Rangga Lawe, Sira Podhang, Sira Dangdhi, Sira gajah.
Sira Sora anempuh, akeh long ing wong Deha, atur ira Sora: ‘Mangke pangeran pakan ira nempuha. Kadesan ipun mangke.’ Anempuh Raden Wijaya, mangkin akeh long ing wong Deha, tur mundhur, kahalangan wengi. Tumuli akukuwu [34b] sedang sirep ing wong. Tinut ingamuk manih den ira Raden Wijaya. Samangka bubar wong Deha, akeh wong kena ring tumbak ing sama rowang ipun. Ariduh awor pajenging wong Deha.
Wanten ta putrin ira Bhatara Siwa Buddha sama istri kalih siki, jaga panggihakena lawan Raden Wijaya den ira Bhatara Siwa Buddha. Kalih sira kajarah dening wong Deha. Sahaden ing stri sira sanh anom apinah lawan sira sang panuha, tan tunggal paran ira malajeng. Wet ing Deha tar idhu den ing pangamuk ira raden Wijaya kalaning wengi. Wonten ta baleman ing wong Deha, murub ageng murub ipun, kapanggih den ira stri panuha irika. Katinghalan sira den ira Raden Wijaya, henget yan raden yayi stri panuha …….tak terbaca… Raden Wijaya, tur angandika ring sira [35a] Sora: ‘Lahwa angungsed kang amuk manih, palar katemuwa yayi sira sang nom!’ Matur sira Sora: ‘Sampun dewa, apan siraji pakan ira panuha sampun kapanggih, pira si katah ing kawula pakan ira kipugi?’ Sahur ira Raden Wijaya: ‘Iya den ira iku.’ Samangka sira Sora matur manih: ‘Duweg pukulun, pakan ira mundura. Apan yan amaksakena, angamuk, pirantuka? Laheng lamun sira rayi pakan ira anom Kapanggih, yen tan kapanggih, kadi lalaron anggepok dhamar.’ Samangka sira mundur. Rahaden yayi stri sira ing amban, saratri sira lumaku mangalor. Esuk sira tinututan den ing wong Deha, katututan sira kidul ing Talaga Pager. Wong ira sama aganti angareni [35b] aprang angandheg ing wong Deha.
Sira Gajah Pagon katumpak pupune trus, anghing kawasa lumaku. Andhikan ira raden Wijaya: Gajah pagon kawasa sira lumaku? Lamun tan kawasa lah pada angamuk.’ ‘Kawasa manira Pangeran. Anghing alon alonan.’
Wong Deha tan patya den ipun anut ing sira, awekasan angsul ing Talaga Pager. Raden Wijaya mawelas kalawan kawulan ira sakeh ing angering. Sama aganti hemban ing raden yayi stri’ wekasan kawulanira abhawa rasa, anggun I ta tingkah ira Raden Wijaya. Sampun putus ing sabda, sama akambalan atur: ‘Pukulun, atur ing kawula, paran ira samadhaya. Punapa ta kawekas akan ira puniki? Angayam alas, kahyun ing kawula pakan ira samadhaya apened yan pakan ira dhatanga ring Madhura Wetan! Pakan ira angungsiya ri [36a]ng ipun Wiraraja. Palar kena pakan ira para sraya. Kadi pira, tanpawilasa. Apan marggan ipun agung, denira sira rama pakan ira. Sira sang mokta kakang ira Raden. I ya iku lamuna wilasa. Mon tan awilasa akeh den isun amireng.’ Sahur ira Sora, sira Rangga Lawe, sira Nambhi, sama akedha sahur manuk: ‘Pukulun, kadi pira pun Wiraraja palinga pangeran? Yata sangkan ira Raden.’ Na hidep ing atur ing kawulan ira. Sah sira saking jro alas, teka ring Pandhakan.
Maring buyut ring Pandhakan haran Macan Kuping, Rahaden Wijaya sira amalampah dhuwekan, ingaturan, tinadah toyanipun. Dhuk binunceh hesi sekul putih. Agawok kang tumon. Ujar ing wong palag dahat. Apan tan hana du [36b]wekan ahisi sekul.
Sira Gajah Pagon tan kawasa lumaku, andhikan ira Raden Wijaya: ‘Bhuyut ing Pandhak, isun atunawa wong sawiji. Gajah Pagon tan kawasa lumaku. Didine ring sira.’ Ujar ing wong Pandhakan; ‘Dhuh gawe hala si pukulun. Yan kapanggiha iriki pun Gajah Pagon, masa wantena kawula samering Pandhakan. Ingucap kahayun ing kawula, didin ipun wonten ing kubon alas, pangaritan ing alalang, binungang ing tengah, pinakaryyaken gubug. Asepi tan [36b]wonten kawula mapeksa. Kawula Pandhakan asunga tedhan ipun nagken dina’. Kantun sira Gajah Pagong. Raden Wijaya annuli maring Bhatara memongi. Tekeng Dhatara numpak ing perahu. Sanjata Daha mantuk. –
Selesai.
Samangka Raden Wijaya adhum lancingan giringsing, ring kawulan ira sawiji sowang. Ahyun sira angamuka, kang dhinuman, Sira Sora, Sira Rangga Lawe, Sira Podhang, Sira Dangdhi, Sira gajah.
Sira Sora anempuh, akeh long ing wong Deha, atur ira Sora: ‘Mangke pangeran pakan ira nempuha. Kadesan ipun mangke.’ Anempuh Raden Wijaya, mangkin akeh long ing wong Deha, tur mundhur, kahalangan wengi. Tumuli akukuwu [34b] sedang sirep ing wong. Tinut ingamuk manih den ira Raden Wijaya. Samangka bubar wong Deha, akeh wong kena ring tumbak ing sama rowang ipun. Ariduh awor pajenging wong Deha.
Wanten ta putrin ira Bhatara Siwa Buddha sama istri kalih siki, jaga panggihakena lawan Raden Wijaya den ira Bhatara Siwa Buddha. Kalih sira kajarah dening wong Deha. Sahaden ing stri sira sanh anom apinah lawan sira sang panuha, tan tunggal paran ira malajeng. Wet ing Deha tar idhu den ing pangamuk ira raden Wijaya kalaning wengi. Wonten ta baleman ing wong Deha, murub ageng murub ipun, kapanggih den ira stri panuha irika. Katinghalan sira den ira Raden Wijaya, henget yan raden yayi stri panuha …….tak terbaca… Raden Wijaya, tur angandika ring sira [35a] Sora: ‘Lahwa angungsed kang amuk manih, palar katemuwa yayi sira sang nom!’ Matur sira Sora: ‘Sampun dewa, apan siraji pakan ira panuha sampun kapanggih, pira si katah ing kawula pakan ira kipugi?’ Sahur ira Raden Wijaya: ‘Iya den ira iku.’ Samangka sira Sora matur manih: ‘Duweg pukulun, pakan ira mundura. Apan yan amaksakena, angamuk, pirantuka? Laheng lamun sira rayi pakan ira anom Kapanggih, yen tan kapanggih, kadi lalaron anggepok dhamar.’ Samangka sira mundur. Rahaden yayi stri sira ing amban, saratri sira lumaku mangalor. Esuk sira tinututan den ing wong Deha, katututan sira kidul ing Talaga Pager. Wong ira sama aganti angareni [35b] aprang angandheg ing wong Deha.
Sira Gajah Pagon katumpak pupune trus, anghing kawasa lumaku. Andhikan ira raden Wijaya: Gajah pagon kawasa sira lumaku? Lamun tan kawasa lah pada angamuk.’ ‘Kawasa manira Pangeran. Anghing alon alonan.’
Wong Deha tan patya den ipun anut ing sira, awekasan angsul ing Talaga Pager. Raden Wijaya mawelas kalawan kawulan ira sakeh ing angering. Sama aganti hemban ing raden yayi stri’ wekasan kawulanira abhawa rasa, anggun I ta tingkah ira Raden Wijaya. Sampun putus ing sabda, sama akambalan atur: ‘Pukulun, atur ing kawula, paran ira samadhaya. Punapa ta kawekas akan ira puniki? Angayam alas, kahyun ing kawula pakan ira samadhaya apened yan pakan ira dhatanga ring Madhura Wetan! Pakan ira angungsiya ri [36a]ng ipun Wiraraja. Palar kena pakan ira para sraya. Kadi pira, tanpawilasa. Apan marggan ipun agung, denira sira rama pakan ira. Sira sang mokta kakang ira Raden. I ya iku lamuna wilasa. Mon tan awilasa akeh den isun amireng.’ Sahur ira Sora, sira Rangga Lawe, sira Nambhi, sama akedha sahur manuk: ‘Pukulun, kadi pira pun Wiraraja palinga pangeran? Yata sangkan ira Raden.’ Na hidep ing atur ing kawulan ira. Sah sira saking jro alas, teka ring Pandhakan.
Maring buyut ring Pandhakan haran Macan Kuping, Rahaden Wijaya sira amalampah dhuwekan, ingaturan, tinadah toyanipun. Dhuk binunceh hesi sekul putih. Agawok kang tumon. Ujar ing wong palag dahat. Apan tan hana du [36b]wekan ahisi sekul.
Sira Gajah Pagon tan kawasa lumaku, andhikan ira Raden Wijaya: ‘Bhuyut ing Pandhak, isun atunawa wong sawiji. Gajah Pagon tan kawasa lumaku. Didine ring sira.’ Ujar ing wong Pandhakan; ‘Dhuh gawe hala si pukulun. Yan kapanggiha iriki pun Gajah Pagon, masa wantena kawula samering Pandhakan. Ingucap kahayun ing kawula, didin ipun wonten ing kubon alas, pangaritan ing alalang, binungang ing tengah, pinakaryyaken gubug. Asepi tan [36b]wonten kawula mapeksa. Kawula Pandhakan asunga tedhan ipun nagken dina’. Kantun sira Gajah Pagong. Raden Wijaya annuli maring Bhatara memongi. Tekeng Dhatara numpak ing perahu. Sanjata Daha mantuk. –
Selesai.
No comments:
Post a Comment